CHIROLOGIE
De wetenschappelijke Handleeskunde of Chirologie omvat het bestuderen van de gehele hand op een diagnostische manier. Een Chiroloog bezit de kunde en kennis om de hand nauwkeurig te onderzoeken en de vele gegevens, die de hand bevatten, op de juiste wijze te combineren, te deduceren en te interpreteren om vervolgens ‘aan de hand’ daarvan een uitspraak te doen over iemands natuurlijke aanleg, karakter en talenten. Het woord ‘chiroloog’ is afgeleid van cheir = hand en loog = kundige. Vroeger hechtte men veel waarde aan de afzonderlijke lijnen en tekens die in de hand te zien waren, maar nu wordt de hand op een holistische (= totale) manier bestudeerd en worden de vele gegevens tegen elkaar afgewogen. Zo worden bijvoorbeeld lijnen, die identiek kunnen zijn maar in verschillende handtypen voorkomen, anders geinterpreteerd. Een van de belangrijkste stellingen in de Handleeskunde is: Eén aanduiding is geen aanduiding [om een uitspraak te doen]. Er moeten op zijn minst nog twee of drie andere aanduidingen te zien zijn! Chirologie is een methodiek en het ‘lezen’ van een hand gebeurt volgens vast omlijnde regels, waarbij feiten en ervaring een grote rol spelen. Het is een empirische wetenschap die je je slechts eigen kunt maken door het volgen van een (goede) opleiding en door intensieve, jarenlange oefening. Elke chiroloog zal, met de theoretische kennis als basis, zich in de praktijk verder ontwikkelen. Omdat de mens evolueert, zullen de hand en de lijnen dat ook doen. Handleeskunde is derhalve een ‘levende’ wetenschap en een goede chiroloog zal de ontwikkelingen van deze wetenschap blijven volgen om met de tijd mee te gaan.
CHIROMANTIE
Een handlezer(es) gebruikt de hand als een inductor maar kan evenzo een glazenbol, kaarten of een kaarsvlam gebruiken. Handlezers kunnen paranormaal begaafd of mediamiek zijn. Zij behoren tot de categorie paragnosten, psychometristen, medium, waarzeggers, zieners of toekomstvoorspellers. In feiten beoefenen ze de oude mantische kunst ‘Chiromantie’. Na een korte concentratie en een analyse van een beperkt aantal lijnen en tekens in de hand plus een helderziende waarneming doet een handlezer een (al of niet geloofwaardige) uitspraak over iemands geaardheid, gevoel, situatie of toekomst.
FASCINATIE VOOR DE HAND
De informatie die de hand laat zien fascineert de mens al duizenden jaren. Al eeuwen lang is men er van overtuigd dat het karakter en het levenspad van de mens in de hand te lezen zijn. Al sinds de eerste studies rond 5000 v. Chr., met namen in China en India, wordt de hand als de spiegel van ons zielenleven gezien. Sinds het begin van onze jaartelling wordt in het Midden-Oosten Handleeskunde als een belangrijke wetenschap beoefend en wordt in de 14de eeuw – als gevolg van de kruistochten – in West-Europa geïntroduceerd. Afgezien van een paar heel oude Hindoe-geschriften werd deze kennis alleen mondeling doorgegeven. Pas in de daarop volgende eeuwen wordt de kennis van de handleeskunde op schrift gesteld en gaan westerse intellectuelen deze bestuderen en systemen ontwikkelen. In het begin van de 15e eeuw werd in Europa elke wetenschap, die niet met de leer van de kerk overeenstemde, als een bedreiging gezien en derhalve verboden. Ondanks dat Handleeskunde door de kerk als een bijgeloof werd bestempeld en in een kwaad daglicht werd gesteld, had dit weinig effect op de beoefening ervan. Door de terreur van de Inquisitie werden vele geleerden ertoe gedwongen deze wetenschap in het geheim uit te oefenen. (Daarom staat de Handleeskunde, ook heden-ten-dage soms nog bekend als occultisme.)
WAARZEGGEN
Bij het “ondergronds gaan” van de Handleeskunde werd er door zigeuners een variant ontwikkeld die echter het imago van de Handleeskunde geen goed deed. Deze variant, die nu al eeuwenlang door zigeuners wordt beoefend, betreft de mantische kunst van het handlezen, Chiromantie genoemd, waarbij alleen de lijnen gelezen worden. Deze versie van handlezen omvatte het voorspellen van de toekomst. Waarzeggen werd door sommige zigeuners als beroep uitgeoefend en vele vorsten raadpleegden hen. In de 15e eeuw werden ze echter door de kerk als heidenen, dieven en leugenaars bestempeld met als gevolg dat hun reputatie snel bergafwaarts ging. De kerk waarschuwde de mensen dat zigeuners door de duivel werden geïnspireerd, terwijl de zigeuners mensen weer wijs maakten dat de duivel bang was voor zilver en vooral voor het kruisteken. Dus werd het gebruikelijk dat, wanneer de mensen hun toekomst lieten lezen, zij de zigeuners met hun zilver een paar keer een kruisteken in hun hand lieten maken opdat ze dan niets hoefden te vrezen. Natuurlijk behielden de zigeuners het zilver. Door hun handelwijze door de kerk het stempel van magie opgedrukt kreeg kwam ook de reguliere Handleeskunde in een kwalijk daglicht te staan.